بخش دوم: ثبت اختراع یک ابداع 

 

ب- ادعای حق تقدم تحت کنوانسیون پاریس

وقتی که تقاضانامه ای که تسلیم شد، امکان افزودن موارد جدید وجود ندارد. اگر متقاضی در تحقیقات بیشتر، به این نتیجه برسد که همه ی موارد ابداع را در نظر نگرفته است، می تواند تقاضانامه جدیدی تسلیم کند و حمایت موارد توسعه یافته را در تقاضانامه ی دیگری درخواست نماید. چنین تقاضانامه ی متعاقبی می تواند در حدود دوازده ماه بعد از تسلیم تقاضانامه ی اول ارائه شود و می تواند از ادعای حق تقدم تقاضانامه ی قدیمی استفاده کند. 

 

ثبت اختراع -اداره ثبت اختراع


حق تقدم در کنوانسیون پاریس دو جنبه دارد:
1-    بر اساس کنوانسیون پاریس، تقاضانامه ی متاخری که به حق تقدم تقاضانامه ی اول استناد می کند در تقابل با محتوای تقاضانامه ی مذکور به عنوان دانش مقدم قرار نمی گیرند؛ 
2-    اگر بعد از تاریخ حق تقدم و قبل از ارائه ی تقاضانامه ی دوم، دانشی درباره‌ی تقاضانامه‌ی اول منتشر شود، این افشاء، در مقابل تقاضانامه‌ی دوم قرار نمی گیرد. البته این حمایت تنها تا محدود‌ه‌ی موضوعات افشاء شده‌ی تقاضانامه اول گسترش میابد. 
ساده ترین شکل حمایت ابداع، این است  که تقاضانامه‌ی نخستینی با حق تقدم در داخل کشور تسلیم شود و زمانی که تاریخ تسلیم برای تقاضانامه ی اول ثبت شد، متقاضی می تواند از 12 ماه فرصت برای تسلیم تقاضانامه‌ی بعدی، با ادعای حق تقدم تقاضانامه‌ی  اولیه استفاده کند. تقاضانامه‌ی دوم ممکن است شامل عناصر ابداعی جدید باشد، با این حال، باید شرط وحدت- اصل ابداعی واحد برای همهی ادعاهای تقاضانامه- در آنها لحاظ شده باشد. 
برای بهره برداری از منافع حق تقدم , باید درباره هر ابداع ادعایی در تقاضانامه های متاخر , کلیتی در تقاضانامه دارای حق تقدم آمده باشد . حداقل در اروپا , رویه قضایی , محدودیت های سختی برای امکان ادعای حق تقدم ایجاد کردهاست . موضوعات و ادعاهایی که در تقاضانامه های متاخر , اولین بار شرح داده می شوند از منافع حق تقدم ناشی از تاریخ تسلیم تقاضانامه اولیه سود نمی برند , بلکه تاریخ حق تقدم خود را در یافت می کنند .مزیت ذکر کردن همه عناصر و ادعاها در یک تقاضانامه واحد نسبت به زمانی که این عناصر و ادعاها در چند تقاضانامه جداگانه مطرحشوند , کاهش هزینه هاست . همچنین اگر برخی از عناصر ابداع , دیر ذکر شوند و ابداعی را ( به طور مستقل ) در خود تشکل ندهند ,ممکن است بحث غیر بدیهی بودن پیش بیاید و شروط لازم برای اثبات ابداع حاصل نشود . 
متقاضی , به ویژه در رقابت های فنی می خواهد عناصری را که به تازگی در ابداعی توسعه یافته تا حد امکان , هر چند کوتاه , به صورت حمایت نشده رها کند و افشا نکند تا در دسترس رقبا قرار نگرد . برای این خط مشی , باید تسلیم تقاضانامه عناصر جدید در هر مرحله یفرایند ابداعی , صورت گیرد . از انجایی که یک تقاضانامه می تواند بیش از یک حق تقدم را ادعا کند , همه تقاضانامه های اضافه شده ی در بر دارنده عناصر جدید , در هر مرحله از فرایند ابداع , می توانند حامی تقاضانامه های بعدی باشند . به گونه ای که تقاضانامه پایانی , از ادعای حق تقدم نسبت به تمامی عناصر مزبور در تقاضانامه های قبلی برخوردار است .
نکته ای که باید به آن دقت کرد , این است که تاریخ تسلیم نخستین تقاضانامه تعیین کننده انقضای مدت دوازده ماهه حق تقدم است . ممکن است تقاضانامه های دیگری تسلیم شود و حق تقدم آنها نیز ادعا گردد , اما فاصله اولین تقاضانلمه تا آخرین آن , دوازده ماه است . برای مثال یک عنصر ججدید توسعه یافته , پانزذه ماه پس از تسلیم تقاضانامه اولیه نمی تواند با تسلیم تقاضانامه جدید به ابداع اضافه شود و از دعاهای حق تقدم تقاضانامه نخستین , جهت درخواست حمات از ابداع استفاده کند  .

ادامه دارد

بخش سوم: اعراض (ترک) تقاضانامه