برندهای جعلی و مقلد

برندهای جعلی و مقلد 

چرا امروزه بحث حفاظت‌های قانونی از عناصر برند در زمره‌ی یکی از اولویت‌های اصلی مدیران قرار گرفته است؟ 

ثبت علامت تجاری و موافقتنامه مادرید

ثبت علامت تجاری و موافقتنامه مادرید

اظهارنامه برای ثبت علامت که اظهارنامه بین المللی نامیده می شود توسط درخواست کننده به کشور مبدا تسلیم می گردد. درخواست کننده باید تبعه کشوری باشد که طرف موافقتنامه مادرید است و باید شخص حقیقی یا حقوقی باشد که اقامتگاه یا مقر حقیقی و موثر صنعتی یا تجاری در چنان کشوری داشته باشد. به عبارت دیگر علامتی که ثبت بین المللی آن مورد نظر است ابتدا باید در سطح ملی توسط اداره ثبت علائم کشور مبدا درخواست کننده به ثبت رسانیده شود.

 

 

کشور مبدا باید دارای شرایط زیر باشد:

1-    یک کشور طرف موافقتنامه مادرید باشد که متقاضی ثبت بین المللی علائم تجاری در آن یک مقر حقیقی و موثر صنعتی یا تجاری دارد. 

2-    اگر وی هیچ مقر حقیقی و موثر صنعتی و تجاری در چنان کشوری نداشته باشد کشور طرف موافقتنامه مادرید که اقامتگاه درخواست کننده در آن است کشور مبدا خواهد بود. 

3-    اگر درخواست کننده فاقد یک مقر حقیقی و موثر صنعتی یا تجاری باشد و اقامتگاهی هم در آن کشور نداشته باشد در این صورت کشور طرف موافقتنامه مادرید که درخواست کننده تبعه آن است کشور مبدا خواهد بود.

خلاصه اینکه کشور مبدا که اظهارنامه ثبت بین المللی باید بر اساس ثبت علامت تجاری در آن کشور صورت گیرد، کشوری است که درخواست کننده تبعه آن است یا دارای یک مقر حقیقی و موثر صنعتی و تجاری در چنان کشوری است یا اقامتگاه وی در آن کشور قرار دارد. بنابراین اگر متقاضی ثبت بین المللی علامت تجاری دارای چنان ارتباطی با یکی از کشور های عضو موافقتنامه مادرید نباشد نمی تواند از مزایای این سیستم برای ثبت علامت خود در سطوح بین المللی استفاده و اقدام کند. به عبارت دیگر ثبت بین المللی علامت تجاری در قالب نظام مادرید توسط شخص حقیقی یا حقوقی که از طریق مقر حقیقی و موثر صنعتی یا تجاری، اقامتگاه یا تابعیت با یکی از کشورهای عضو موافقتنامه مادرید ارتباط نداشته باشد امکان پذیر نیست.به هر حال در چنین شرایطی متقاضی ثبت بین المللی علامت تجاری ناگریز است که خارج از نظام مادرید اقدام به ثبت علامت خود نماید. 

ثبت علامت تجاری در مسیر ملی

 

ثبت علامت تجاری در مسیر ملی

برای ثبت علامت تجاری و کسب حمایت بین المللی متقاضی ثبت علامت تجاری می تواند به اداره ملی ثبت علامت تجاری کشورهای مورد نظر مراجعه می کند و اظهارنامه ثبت علامت تجاری خود را به زبان آن کشورها تسلیم و با پرداخت هزینه های مربوط درخواست ثبت علامت تجاری را بنماید. روشن است اگر تعداد کشورهایی که متقاضی می خواهد در قالب این نظام علامت خود را به ثبت برساند زیاد باشند این مسیر را برای او دشوار، پیچیده و گران خواهد بود زیرا در این نظام اولا: متقاضی باید با توجه به موافقتنامه های دو جانبه یا عمل متقابل و ... واجد شرایط مقرره در قانون ملی کشورهای مورد نظر برای تسلیم اظهارنامه باشد. 
ثانیا: متقاضی باید مدارک و مستندات مربوط را به زبان کشورهای مورد نظر برای تسلیم اظهارنامه باشد. 
ثالثا: از طریق وکیل یا کارگزار نسبت به ثبت علامت در کشور های مورد نظر اقدام نماید. 
بدیهی است که با توجه به هزینه های ترجمه مدارک و مستندات و بویژه هزینه انتخاب وکیل و کارگزار در کشورهای مورد نظر  در صورتی که تعداد کشور ها زیاد باشد می تواند موجبات تحمیل هزینه های سنگین به صاحب علامت تجاری را فراهم کند. 
همچنین برای طی این مسیر چنانچه کشورهای مورد نظر عضو کنوانسیون پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی باشند و متقاضی نیز به نحوی صلاحیت برخورداری از مزایای مقرره در کنوانسون یاد شده را داشته باشد در این فرض می تواند از حق تقدم و سایر مزایای کنوانسیون یاد شده تحت شرایطی استفاده کند. 
با توجه به مراتب فوق از آنجائیکه جمهوری اسلامی ایران در سال1337 عضویت در کنوانسیون پاریس را پذیرفته است بنابراین اتباع ایرانی و بطور کلی کسانی که در ایران بتوانند از مزایای کنوانسیون پاریس استفاده کنند، این حقوق و مزایا را خواهند داشت که در قالب نظام پاریس نسبت به ثبت علامت تجاری خود در کشور های دیگر عضو کنوانسیون فوق اقدام کنند. 
مقررات کنوانسیون پاریس را می توان به چهار گروه اصلی تقسیم کرد:
-    گروه اول از این مقررات شامل مقررات ماهوی می باشند که ضامن حق اساسی معروف به حق برخورداری از رفتار ملی در هر یک کشورهای عضو می باشد. 
-    گروه دوم از این مقررات، حق اساسی دیگری معروف به حق تقدم را ایجاد می کند. 
-    گروه سوم از این مقررات به تعریف تعدادی قواعد خاص در زمینه حقوق ماهوی می پردازد که هم شامل حقوقی است که موجد حق و مسئولیت می باشند و هم قواعدی را در برمی گیرد که کشورهای عضو را ملزم کرده یا مجاز می شمارند که با تبعیت از آن قواعد به قانون گذاری داخلی بپردازند. 
-    گروه چهارم از این مقررات به یک چارچوب حقوقی می پردازد که به منظور اجرای کنوانسیون برقرار شده است و شامل مواد نهایی کنوانسیون می باشد. 
با توجه به مراتب فوق در این قسمت از بحث به قواع اساسی کنوانسیون پاریس در خصوص مورد می پردازیم:
1-    اصل رفتار ملی
2-    حق تقدم
3-    استعمال علائم تجاری
4-    استعمال متقارن علائم تجاری
5-    استقلال علائم تجاری
6-    علائم تجاری مشهور
7-    نشان های دولتی
8-    حمایت از علائم تجاری ثبت شده در یک کشور عضو اتحادیه در سایر کشورهای عضو اتحادیه
9-    ثبت به اسم نماینده بدون اجازه مالک 
10-    ماهیت کالاهایی که علائم تجاری برای آنها اعمال می شود
11-    علائم جمعی
12-    علائم تجاری نمایش داده شده در نمایشگاه های بین المللی 

ادامه دارد....

 

 

ثبت علامت تجاری بین المللی

ثبت علامت تجاری بین المللی

ثبت علامت تجاری مانند ثبت اختراع دارای اثر و حق سرزمینی و قلمرویی است به این معنا که اصولا علامت تجاری مورد نظر فقط در منطقه یا کشوری مورد حمایت قرار میگیرد که حمایت از آن در آن منطقه یا کشور تحصیل شده باشد. به عبارت دیگر اگر متقاضی ثبت علامت تجاری،  علامت خود را در کشوری به ثبت نرساند علامت تجاری در آن کشور قابل حمایت نیست و اشخاص به راحتی می توانند حقوق ناشی از ثبت علامت تجاری را در آن کشور نقض کنند و صاحب علامت حق هیچگونه اعتراضی را در این خصوص ندارد. به هر حال تنها با ثبت علامت تجاری در کشور مورد نظر و بر خوردار شدن از حقوق ناشی از ثبت علامت در آن کشور است که صاحب علامت، این توان و اختیار را کسب خواهد کرد که به راحتی کالاها و خدمات خود را با علامت تجاری ثبت شده به آن کشورها صادر می کند. 
خلاصه اینکه حقوق قانونی ناشی از ثبت علامت تجاری اصولا به قلمرو کشوری که ثبت در آن صورت گرفته است محدود می گردد. بنابراین ثبت معتبر یک علامت تجاری در کشور مبدا فقط صاحب علامت را در آن کشور از حقوق مربوط برخوردار می کند و این ثبت نمی تواند دارای اثر در کشورهایی باشد که علامت هنوز در آن کشورها به ثبت نرسیده است. البته علامت معروف و مشهور از قاعده فوق استثنا هستند که در مباحث قبلی در این خصوص توضیحات کافی داده شده است. 
علی رغم مراتب فوق، از آنجائیکه ثبت علامت در خارج از کشور مستلزم هزینه های زیادی است از این رو صاحبان علامت بویژه اشخاص حقوقی باید صرفا کشورهایی را که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه و درواقع بازارهای هدف هستند شناسایی و نسبت به ثبت علامت تجاری خود در آن‌ها اقدام کنند. 
با توجه به مراتب فوق مولفه های زیر برای ثبت علامت در کشور ها می تواند مفید باشد:
1-    توجه به کشور هایی که صاحب علامت می خواهد اجازه بهره برداری از علامت خود را به بنگاهای واقع در آن‌ها واگذار کند. 
2-    کشورهایی که صاحب علامت می خواهد محصولات و کالاهایی که علامت برای آن ها به ثبت رسیده است را به آن‌ها صادر کند، زیرا صادر کردن محصولات دارای علامت تجاری متمایز کننده باعث خواهد شد محصولا در بازار های خارجی شناخته شوند و صاحب علامت را قادر خواهد ساخت در میان مصرف کنندگان خارجی شهرت و اعتبار تحصیل کند که این امر در دراز مدت منجر به کسب سود بیشتر در خارج از کشور خواهد شد. 
با توجه به مراتب فوق و نظر به اهمیت کسب حمایت از علامت تجاری در خارج از قلمروی کشور مبدا (به عنوان مثال ایران) به طور کلی 3 راه عمده برای کسب حمایت در خارج از کور وجود دارد که به شرح زیر است:

1-    مسیر ملی برای ثبت علامت تجاری
2-    مسیر منطقه ای برای ثبت علامت تجاری
3-    مسیر بین المللی برای ثبت علامت تجاری

ادامه دارد....