ثبت اختراع بین المللی
حق اختراع یک حق سرزمینی و قلمرویی است؛ به این معنا که اختراع مورد نظر فقط در منطقه یا کشوری مورد حمایت قرار می گیرد که حمایت از آن در آن متطقه یا کشور تحصیل شده باشد. به عبارت دیگر، اگر مخترع یا متقاضی، اختراع خود را در کشوری به ثبت نرساند اختراع در آن کشور قابل حمایت نیست و اشخاص به راحتی می توانند حقوق انحصاری ناشی از اختراع او را نقض کنند و متقاضی حق هیچگونه اعتراضی را ندارد. بنابراین تنها با ثبت اختراع در کشورهای مورد نظر و برخوردار شدن از حقوق انحصاری در آن کشورها، مخترع این توان را کسب خواهد کرد که اجازه بهره برداری از اختراع ثبت شده را به شرکت های خارجی تفویض کند و ضمن داشتن روابط تجاری با آن کشور ها، از طریق مشارکت با آنها، بازار های زیادتری دسترسی پیدا کند.
علی رغم مراتب فوق، چون ثبت اختراع در خارج از کشور مستلزم هزینه زیادی است، شرکت ها به ویژه باید کشورهایی را که در آن ها به حمایت نیاز دارند دقیقا شناسایی و صرفا در کشورهایی که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه و در واقع بازارهای هدف محصول یا فرآیند موضوع اختراع هستند، نسبت به ثبت اختراع خود اقدام کنند.
در راستای تامین اهداف فوق، ملاحظات کلیدی زیر می تواند راهگشای متقاضی به ویژه شرکت های تجاری باشد:
1- اختراع ادعایی در چه مکان‌هایی باید مورد بهره‌برداری تجاری قرار بگیرد.
2- بازار عمده محصولات مشابه کدامند.
3- هزینه مربوط به ثبت اختراع در هر بازار هدف چقدر است و اصولا چه مبلغی برای ثبت اختراع اختصاص داده شده است.
4- رقیبان عمده کجا مستقرند
5- محصول کجا ساخته خواهد شد.
6- اجرای حقوق اختراع ثبت شده در یک کشور خاص چه حد مشکل خواهد بود.
با توجه به مراتب فوق، معمولا 3 راه عمده برای کسب حمایت در خارج از کشور وجود دارد که به شرح زیر است:
1- مسیر ملی برای ثبت اختراع
2- مسیر منطقه ای برای ثبت اختراع
3- مسیر بین المللی برای ثبت اختراع
ادامه دارد...
