ضرورت ثبت علامت تجاری

ضرورت ثبت علامت تجاری

اگرچه در بعضی از نظام های ملی ثبت علامت تجاری اجباری نیست و حمایت از علامت تجاری از طریق استفاده نیز امکان پذیر نیز می باشد لیکن در هر حال ثبت علامت حتی در مواردی که علامت تجاری را بتوان از طریق استفاده ی مستمر نیز حمایت کرد اصلح تشخیص داده می شود زیرا ثبت علامت تجاری حمایت بیشتری را برای علامت ثبت شده تامین و تضمین خواهد کرد بویژه در مواردی که بین علامت تجاری ثبت شده با علامت یکسان یا علامتی که به طور گمراه کننده مشابه است تعارض بوجود آید.

 

ثبت علامت تجاری حسب قوانین و مقررات مربوط، به مالک آن علامت، اعم از شخص حقیقی یا حقوقی حق انحصاری می دهد که به موجب آن می تواند از عرضه کالاهای یکسان یا مشابه توسط اشخاص ثالث تحت علائم تجاری که عین یا به طریق گمراه کننده ای مشابه علامت تجاری آنهاست جلوگیری کند. اگر علامت تجاری اشخاص ثبت نشود، اشخاص رقیب، از همان علامت یا علامتی که شباهت آن با علامت آن ها به اندازه ای است که موجب گمراهی خواهد شد برای همان کالا یا کالاهای مشابه استفاده خواهند کرد و در نتیجه سرمایه گذاری اشخاص در بازاریابی یک محصول ممکن است به هدر رود.
همچنین اگر یکی از رقیبان صاحبان علامت از علامت تجاری یکسان یا مشابه علامت تجاری آن ها استفاده کند ممکن مشتریان تصور کنند آن محصول متعلق به شرکت آن هاست و در نتیجه کالای رقیب آن ها را خریداری کنند این اقدام نه تنها سود شرکت آن ها را کاهش خواهد داد و مشتریان آن ها را گمراه خواهد کرد بلکه به شهرت و وجهه شرک آن ها نیز آسیب خواهد زد خصوصا اگر محصول و کالای رقیب فاقد کیفیت باشد. به عبارت دیگر اگر علامت تجاری ثبت شده به صورت تضمین اصالت عمل عمل می کند. تضمین عبارت است از اینکه وقتی عضوی از جامعه علامت تجاری ثبت شده را در ارتباط با کالا ها و یا خدمات خاص ملاحظه می نماید می تواند مطمئن شود که کالاها یا خدمات مورد نظر متعلق به دارنده علامت ثبت شده یا کسی است که تحت کنترل و نظارت او عمل می کند. نکته اساسی، ایجاد اطمینان از ای امر است که جامعه فریب نخورد. با توجه به ازش علائم تجاری و اهمیتی که یک علامت تجاری ممکن است در تعیین میزان موفیت یک محصول بازار داشته باشد ثبت علامت در بازارهای هدف بسیار ضروری می رسد.
بعلاوه تفویض اجازه استفاده از یک علامت تجاری ثبت شده به شرکت های ثالث بسیار آسان تر از اعطای اجازه استفاده نسبت به یک علامت تجاری ثبت نشده است و در تنیجه با تفویض اجازه می توان منبع درآمد بیشتری را برای شرکت صاحب علامت ثبت شده به وجود آورد و یا اساس و مبنای تنظیم و انعقاد یک قرارداد اعطای نمایندگی فروش باشد. مضافا اینکه چنانچه یک علامت تجاری ثبت شده در میان مشتریان اط شهرت خوبی برخوردار باشد ممکن است به منطور دریافت منابع مالی یا وام از موسسات مالی استفاده شود که این امر به طور فزاینده ای می تواند موجب موفقیت کسب و کار شود. از جمله مزایای دیگر ثبت علامت تجاری این است که ثبت علامت تجاری عموما حل و فصل اختلافات حقوقی نسبت به علامت را آسانتر و ارزانتر خواهد کرد و صاحب علامت تجاری ثبت شده در طرح دعوی و دفاع د رموقعیت برتری قرار می گیرد. بویژه اینکه با ثبت علامت تجاری، صاحب علامت در صورت نقض حقوق انحصاری می تواند مبادرت به طرح دعوی نقض کند که در مقایسه با طرح دعوای دیگر از قبیل تقلب در عرضه کالا کم هزینه تر و مطمئن تر است.
با توجه به مزایای ثبت علامت تجاری که به اهم آن ها به شرح فوق اشاره شد باید گفت علیرغم اهمیت ثبت علامت و با اینکه اکثر صاحبان کسب و کار به اهمیت علامت تجاری ثبت شده برای تمیز دادن محصولاتشان از محصولات رقبا واقفند لیکن همه آن ها به اهمیت حمایت از علائم تجاری از طریق ثبت واقف نیستند و آن را درک نکرده اند.
اهمیت ثبت علامت به اندازه ای است که تجار عاقبا اندیش باید قبل از شروع به استفاده از علامت خود آن را به ثبت برسانند یا لااقل به دنبال ثبت آن باشند.
با توجه به ماده31 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری حق استفاده انحصاری از یک علامت به کسی اختصاص دارد که آن علامت را طبق مقررات این قانون به ثبت رسانده باشد.
با توجه به به ماده یاد شده، قانونگذر سال 1386 برخلاف قانون 1310 اهمیت خاصی برای ثبت علامت قائل شده و تقریبا از مواضع قبلی خود در قانون 1310 راجع به اهمبت و اعتبار دادن به استفاده مستمر عدول کرده است. این موضع قانونگذار با توجه به اهمیتی که برای ثبت علامت در نطام های ملی و بین المللی قائل هستیم، ثابل دفاع به نظر می سدو مبادی ذی ربط باید با استفاده از رابطه با اهمیت ثبت علامت ارتقاء دهند. 

ثبت علامت تجاری

ثبت علامت تجاری

 

در اصطلاح علامت یعنی هر نشانی که بتواند کالاها یا خمات شخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.

 

 

اصطلاح علامت اغلب در کنار و همراه با واژه ها و اصطلاحات دیگری مانند صنعتی، تجاری، خدماتی، کارخانه و ... بکار رود.

ثبت علامت تجاری حسب قوانین و مقررات مربوط، به مالک آن علامت، اعم از شخص حقیقی یا حقوقی حق انحصاری می دهد که به موجب آن می تواند از عرضه کالاهای یکسان یا مشابه توسط اشخاص ثالث تحت علائم تجاری که عین یا به طریق گمراه کننده ای مشابه علامت تجاری آنهاست جلوگیری کند. اگر علامت تجاری اشخاص ثبت نشود، اشخاص رقیب، از همان علامت یا علامتی که شباهت آن با علامت آن ها به اندازه ای است که موجب گمراهی خواهد شد برای همان کالا یا کالاهای مشابه استفاده خواهند کرد و در نتیجه سرمایه گذاری اشخاص در بازاریابی یک محصول ممکن است به هدر رود.

وظیفه و نقش یک علامت تجاری این است که مصرف کنندگان را قادر می سازند محصول یک شرکت خاصی را شناسایی کنند و آنرا از عین یا مشابه محصولات رقیبان تشخیص دهند. 

برای ثبت بین المللی علائم تجاری با توجه به ماده 2 پروتکل مادرید ، در مواردی که تقاضانامه ثبت علامت تجاری به اداره یک طرف متعاهد تسلیم می شود یا علامتی در دفتر ثبت اداره یک طرف متعاهد ثبت می شود، شخصی که تقاضانامه یا این ثبت به نام اوست می تواند با رعایت مقررات این پروتکل، از طریق ثبت آن علامت تجاری در دفتر ثبت بین المللی سازمان جهانی مالکیت معنوی حمایت از علامت خود را در قلمرو طرف های متعاهد تحت شرایطی تضمین کند.

با توجه به ماده چهار پروتکل، از تاریخ ثبت علامت تجاری ... حمایت از علامت در هریک از طرف های متعاهد ذی مدخل به همان نحوی خواهد بود که در تسلیم علامت مزبور به طور مستقیم به اداره این طرف متعاهد وجود میداشت .

علامت تجاری

علامت تجاری 

علامت تجاری نشانه ای است که کالا و خدمات یک موسسه یا تولید کننده را از کالا و خدمات هم صنفان و رقبا متمایز و جدا می سازد.

 

علامت تجاری علامتی است که کالای تولیدی یک موسسه یا تولید کننده را از کالاهای مشابه متمایز می سازند و علامت خدماتی نیز علامتی است که خدمات یک موسسه را از خدمات هم صنفان و رقبا تمیز می دهد.
در موافقت نامه تریپس در تعریف علامت تجاری آمده است: هرگونه علامت یا ترکیبی از علائم که بتواند که بتواند کالاها یا خدمات یک فعالیت را از کالاها و یا خدمات فعالیت های دیگر متمایز گرداند علامت تجاری به شمار خواهد آمد.
قانون ایران هیچ گونه تعریفی از علامت تجاری ارائه نداده است و تنها به احصاء مصادیق آن پرداخته است .
در طرح تقدیمی به مجلس شورای اسلامی از علامت عریف شده است.
به موجب ماده 21 این طرح، علامت یعنی هر نشان محسوسی که بتواند کالاها (علامت تجاری) یا خدمات (علائم خدماتی) اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.
با توجه به مراتب فوق روشن است که علائم خدماتی دارای همان کارکرد های علائم تجاری هستند. تنها تفاوت بین آن ها این است که به جای محصولات (یا کالاها)، علائم خدماتی نسبت به خدمات اعمال می شوند.
نکته قابل ذکر این که در طرح تقدیمی به مجلس شورای اسلامی در تعریف علامت به قابل رویت بودن آن اشاره شده است. به عبارت دیگر، به موجب این تعریف، علامت باید قابل رویت باشد تا ثبت شود. بنابراین علائم نامرئی از قبیل علائم صوتی، علائم بویایی، علائم چشائی و ... از شمول تعریف فوق خارج هستند.
با توجه به تعریف فوق روشن است که علامت تجاری و خدماتی باید دارای ویژگی هایی باشد. یکی از این ویژگی ها این است که علامت باید تمیز دهنده کالا و خدمات یک شرکت از کالا و خدمات شرکت دیگر باشد زیرا اگر علامت دارای این ویژگی نباشد نمی توان مشتری را در انتخاب کالای دلخواه کمک کند. به عبارت دیگر علامت باید قابلیت تشخیص کالاها و خدمات را داشته باشد.
همچنین ویژگی دیگر علامت باید این باشد که علامت انتخابی نباید عموم یا مراکز تجاری را به ویژه در مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات انها گمراه کند به عبارت دیگر علامت انتخابی نباید جنبه گمراه کننده داشته باشد.
خلاصه اینکه علامت تجاری بایستی دو شرط را دارا باشد : جنبه مثبت که قابلیت تشخیص کالاها است. و جنبه منفی این که گمراه کننده نباشد.
در قسمتی از ماده 15 موافقتنامه تریپس آمده است: در مواردی که علائم ذاتا نمی توانند کالاها ی خدمات مربوط را متمایز گردانند، اعضاء ممکن است قابلیت ثبت را به تشخیص تمایز از طریق موارد استعلام مربوط سازند.
در طرح پیشنهادی به مجلس شورای اسلامی نیز این دو شرط به نحوی آمده است.
به موجب بند (2) ماده 22ف علامت در موارد زیر قابل ثبت نیست :
1-    اگر نتوانند کالاها یا خدمات یک موسسه را از کالاها و خدمات موسسات دیگر متمایز سازد.
2-    اگر احتمال داشته باشد که عموم یا مراکز تجاری را به ویژه در مورد مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات آن گمراه کند.

 

عدم استفاده از علامت تجاری(1)

 عدم استفاده از علامت تجاری(1)

 علامتی که در بریتانیا (یا در مورد علامت تجاری جامعه اروپایی، در کشورهای اتحادیه اروپا) به مدت پنج سال مورد استفاده قرار نگرفته باشد قابل ابطال خواهد بود. منطق این قاعده، کاهش تعداد علامت تجاری و در نتیجه کاهش تعارض میان آنها است. این ففرصت فقط از تاریخی که علامت عملا وارد دفتر ثبت علائم می گردد آغاز خواهد شد. از آن جا که مدتی طول خواهد کشید (در حدود نه ماه برای علامت بریتانیایی و دو سال برای علامت جامعه اروپایی) تا درخواست به جریان بیافتد، در عمل، دارنده علامت از تاریخ درخواست، مدت زمان طولانی برای استفاده از آن خواهد داشت. هنگامی که علامت به دلیل عدم استفاده مورد اعتراض واقع می شود، برای اثبات اینکه دارنده علامت تجاری، در مدت مقرر از آن استفاده نموده استبر عهده خود او خواهد بود استفاده به عمل آمده بایستی در بر دارنده تعدادی از شرایط لازم باشد. نخست اینکه بایستی توسط خود مالک یا با رضایت او انجام گرفته باشد. بنابراین استفاده از علامت، تنها توسط شخص مجاز، ملاک عمل خواهد بود. 

 

 

دوم اینکه استفاده به عمل آمده بایستی در ارتباط با کالاها و خدمات موضوع ثبت علامت تجاری باشد. در صورتی که کالاها یا خدمات مربوطه به نحو موسع تعریف شده باشد، ممکن است تحقیق و کاوش عمیق تری نسبت به مشخصات، ضروری گردد تا دقیقا معلوم شود علامت برای چه چیز هایی مورد استفاده قرار گرفته و در نتیجه بتوان به مشخصات قابل قبولی از کالاها یا خدمات در ارتباط با استفاده به عمل آمده دست یافت. به عنوان مثال در یک دعوی علامت "فری استایل" برای " برنامه ریزی و رزرو جا برای مسافرت، تور ها و گشت ها؛ همراهی مسافران و برنامه ریزی برای همراهی مسافران، ارائه خدمات دفتر توریستی و رزرو و ارائه محل اقامت و خدمات مربوط به تدارک آذوقه برای مسافران" به ثبت رسیده بود. علامت مطبور در عمل فقط برای تورهای دربستی و برای تنوع سنی بین 18 تا 30 سال، توسط مالک علامت تجاری مورد استفاده قرار گرفته بود. وی بر علیه خوانده و به علت استفاده از علامت فری استایل برای تورهای دریایی تعطیلاتی (که عموما در زمینه جذب مشتریان مسن تر شناخته شده بود) اقدام به طرح دعوی نمود. در رسیدگی بدوی، قاضی دادگاه، مشخصات را محدود نمود تا مانع شمول کلمه گشت ها، به کشتی های تفریحی گردد و استدلال وی نیز آن بود که گروه اخیر، تشکیل دهندهه طبقه متمایزی از برنامه های تعطیلاتی بوده است که از نظر نوع و مشتریا، با برنامه های تور های تعطیلاتی زمینی، از قبیل آنچه که توسط مالک علامت تجاری ارائه می گردیده تفاوت داشته است. دادگاه تجدید نظر، این محدودیت را نپذیرفت و اظهار داشت که مشخصات بایستی محدود به "تور های کامل" شود چرا که این همان چیزی است که مشتریان معمولی، خدمات ارائه شده از سوی مالک علامت تجاری را با آن توصیف می کنند. 

پیداست که حوزه دقیق محدودیت به عمل آمده از سوی داداه در یک دعوای نقض علامت تجاری میتتواند جنبه ی حیاتی و تعیین کننده ای داشته باشد. در دعوی مزبور، دارنده علامت تجاری در رسیدگی بدوی و هنگامی که علامت او محدود شده و شامل گشت های دریایی نگردید، بازنده دعوی نقض علامت شد ولی در مرحله تجدید نظر و هنگامی که علامت او محدود به تور های کامل شد و برنده دعوی شناخته شد. گشت های دریایی، نوعی از تور های کامل شناخته شد و بدین ترتیب علامت ها و خدمات، یکسان تلقی شده و بدین ترتیب نقض همان نوع علامت/خدمات صورت گرته بود. بنابراین اگر علامتی برای مدت بیش ز پنج سال در دفتر ثبت علائم مانده باشد، دارنده آن نمی تواند مطمئن باشدکه مشخصات موسع بتواند او را قادر سازد که از هر گونه استفاده از علامت، در چارچوب مشخصات مربوطه جلوگیری نماید. در صورتی که او از کل محدوده مشخصات اعلام شده استفاده ننموده باشد، علامت در معرض تهدید قرار خواهد گرفت، با این حال و در عالم واقع احتمالا او به امتیازی دست خواهد یافت. مردم مایل به ورد به دعاوی مربط به علامات تجاری نیستند و بنابراین اگر کسی وابسته به علامتی نباشد احتمالا از علامت دیگری استفاده کرده و ترجیح می دهد درگیر یک دعوی طولانی مبتنی بر عدم استفاده نشود. 

ادامه دارد...

نام تجاری

 

نام تجاری ، اسم تجاری ، نام بازرگانی

                                                                                                                  

نام ها و اسم تجارتی یکی دیگر از مصادیق حقوق مالکیت صنعتی است . به طور کلی نام تجارتی یا نام بازرگانی عبارتست از اسم یا نشانه ای که بنگاه تجارتی را مشخص می کند. به عبارت دیگر شرکت ها علاوه بر دارا بودن علائم تجاری که کالاها و خدمات آنها را از رقباء متمایز می سازد می توانند دارای نام تجارتی نیز باشند. نام تجارتی برای تمایز یک شرکت از دیگر به کار می رود.

با توجه به تعاریف فوق و نقشی که اسامی تجاری باید در تمییز یک بنگاه از بنگاه دیگر داشته باشد روشن است که نام تجاری همانند علائم تجاری باید دارای قدرت تمیز دهندگی باشدو همچنین موجب گمراهی مخاطبان را فراهم نیاورد.

خلاصه این که علامت جارتی و اسم تجارتی باهم تفاوت دارند. زیرا این دو اهداف متفاوتی را دنبال می کنند . اسم تجارتی مبین و معرف تولید کنده یا تاجر است و علامت تجارتی محصولات صاحب علامت را از محصولات دیگران تمایز و مصرف کننده را از خرید محصولات اشتباهی بازداشته و معرف کیفیت ثابت کالا دارای علامت نیز خواهد بود.

گاهی شرکت ها اسم تجارتی را به عنوان علامت تجارتی یا خدمت به کار می برند. در این صورت اسم تجارتی در تبلیغات کالاها به عنوان تعیین کننده منشاء کالا یا خدمت عمل می کند. به عنوان مثال شرکت کامپیوتری سیب اسم تجارتی سیب را به عنوان علامت به کار می برد و در فروشگاه های غذایی «مک دونالد»از این اسم به عنوان علامت خدمت استفاده می شود. در این صورت ممکن است به عنوان علانت به ثبت برسد.
ماده 8 کنوانسیون پاریس به موضوع اسم های تجارتی پرداخته است. بر اساس این ماده ، اسم های تجارتی باید بدون تعهد بر ثبت اظهار نامه یا ثبت اسم تجارتی ، در کلیه کشور های اتحادیه مورد حمایت قرار داده شوند خواه بخشی از یک علامت تجاری یاشند خواه نباشند. از این رو حمایت می تواند ناشی از یک قانون خص راجع به اسم های تجاری یا از قوانین عام تر درباره رقابت مکارانه یا حقوق مربوط به شخصیت باشد. 
درهیچ موردی نمی توان حمایت را مشروط به ثبت اظهار نامه یا ثبت اسم تجاری کرد. با وجود این اگر در یک کشور عضو حمایت از اسامی تجاری وابسته به استفاده از اسم باشد و به میزانی که آن اسم تجاری دیگر ممکن است باعث ایجاد اشتباه یا صدمه به اسم تجاری اول باشد ، تکلیف و معیار مزبور می تاند از سوی آن کشور عضو عملی شود.
در موافقتنامه تریپس به حمایت از اسامی تجاری به صراحت پرداخته نشده است ولی از آنجایی که به استناد ماده (2) موافقتنامه ، اعضای سازمان تجارت جهانی باید مواد 1 تا 12 و 19 کنوانسیون پاریس (1967) را رعایت نمایند بنابراین روشن است که الزامات مقرره در ماده 8 کنوانسیون پاریس در رابطه با حمایت از اسامی تجاری برای اعضای سازمان تجارت جهانی نیز لازم الجرا است.
ایران نیز اگرچه به موجب ماده 8 کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی مکلف به حمایت از اسامی تجارتی می باشد و مواد 576 تا 582 قانون تجارت نیز اختصاص به اسامی تجارتی دارد ولی در قوانین و مقررات داخلی به لحاظ عدم تصوب آیین نامه مربوطه تاکنون از اسامی تجارتی حمایتی به عمل نیامده استو تجار غالبا برای کسب چنین حمایتی نام تجاری خود را به عنوان علامت تجاری به ثبت می رسانند.
ماده 29 طرح تقدیمی به مجلس شورای اسلامی اختصاص به نام های تجارتی دارد.
به موجب بند الف این ماده ، هر اسم یا عنوانی که ماهیت یا طریقه استفاده از آن بر خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی یا اخلاق حسنه یا باشد و یا به ویژه اگر موجبات مراکز تجاری یا عموم را نسبت به ماهیت موسسه ای که توسط آن اسم یا عنوان معرفی می شود فراهم کند ، نمی تواند به عنوان یک نام تجارتی به کار رود.
به موجب بند ب این ماده ، صرف نظر از قوانین و مقررات ثبت اجباری نام های تجارتی ، این قبیل نام ها حتی قبل از ثبت یا بدون ثبت در برابر عمل خلاف قانون اشخاص ثالث حمایت خواهند شد. هرگونه استفاده بعدی از یک نام تجارتی توسط اشخاص ثالث اعم از این که به صورت نام تجارتی ، یا علامت یا علامت جمعی باشدیا هرگونه استفاده از نام تجارتی یا علامت مشابه که به احتمال قوی ، گمراهی عموم را باعث شود ، غیر قانونی تلقی خواهد شد.

علامت تجاری و علامت صنعتی

 

علامت تجاری و علامت صنعتی

علامت تجاری و علامت صنعتی اغلب به صورت مترادف و به جای یکدیگر به کار می روند در واقع در حالی که میان آن ها تفاوت وجود دارد. علامت صنعتی در فرضی به کار می رود که موضوع حمایت آن که همانا محصصول یا کالا است، کالا یا محصول صنعتی باشد.

البته همانطور که قبلا گفته کلمه تجاری همراه با علامت وافی به مقصود و جامع این جهات است زیرا مثلا وقتی محصولی صنعتی یا کارخانه ای نیست دیگر نمی توان علامت را علامت صنعتی یا کارخانه ای گفت و چوناستعمال علامت در مقام ارئه و عرضه به مشتری است و عرفا علامت در جریان داد و ستد کالا یا خدمت مورد توجه قرار می گیرد صفت تجاری برای علامت جامع تر و رساتر است.

در خاتمه ذکر این نکته ضروری است که یک شرکت می تواند دارای علائم صنعتی متعدد باشد، امام معمولا و اصولا علامت تجاری یکی است. به عبارت دیگر، یک شرکت که تولیدات متنوع دارد، ممکن است روی هر کالای خود یک علامت خاص قرار دهد؛ مانند علامتی که بر روی محصولات مختلف یک شرکت تولید کننده کالاهای بهداشتی قرار می گیرد؛ اما همین شرکت یک علامت تجاری دارد.

همچنین علامت تجاری برخلاف علائم صنعتی، ابزاری برای تشخیص و شناسایی منشاء و مبدا محصول نیست.

البته در شرایطی که علامت تجاری، مخصوص کالاهایی باشد که فقط از سوی یک شرکت ساخته می شود، علامت مزبور هم علامت تجاری و هم صنعتی است.

در خاتمه همانطور که قبلا گفتیم غالبا اصطلاحات فوق به صورت مترادف و به جای هم استعمال می شود.

فروش علامت تجاری

فروش علامت تجاری                                                                                                                      
بر اساس بند (1) ماده 6 رابع کنوانسیون پاریس ، اگر به موجب مقررات مربوط به یکی از کشور های اتحادیه ،فروش و واگذاری علامت تجاری موقعی معتبر باشد که با واگذاری موسسه یا سرمایه تجارتی که علامت به آن تعلق دارد همراه باشد برای این که اعتبار آن محرز گردد،کافی است که آن قسمت از موسسه یا سرمایه تجارتی که در مملکت مذکور واقع است با حق انحصاری تولید یا فروش محصولات مربوط تحت علامت واگذار شده ، به انتقال گیرنده واگذار گردد.

 

در حقوق داخلی ،با توجه به ماده 12 قانون ثبت علائم و اختراعات،علامت تجاری قابل نقل و انتقال آن در مقابل اشخاص ثالث وقتی معتبر خواهد بود که موافق مقررات این قانئن به ثبت رسیده باشد.
همچنین با عنایت به ماده 17 آیین نامه اجرای قانون ثبت علائم و اختراعات ،در صورتی که علامت به هر طریق قانونی مورد انتقال قرار گرفته باشد در اظهار نامهمربوط به تغییر نام صاحب علامت  نکات زیر صریحا قید شود:
الف- شماره ثبت در ایران
ب- نام واقامتگاه و تابعیت مالک جدید
ج- نام ونشانی نماینده قانونی او در ایران
همانطور که در ماده 18 آیین نامه مذکور آمده است ، مدارک قانونی انتقال و وکالتنامه و تصدیق ثبت علامت در ایران باید ضمیمه اظهار نامه شود(تصدیق ثبت بعد از ثبت تغییرات و درج آن در تصدیق به صاحب جدید علامت مسترد خواهد  شد).
با توجه به تبصره ذیل ماده مذکور ، در صورتی که انتقال در خارجه به ثبت رسیده باشد، رونوشت مصدق مستخرجه ی ثبت اداره علائم خارجی کافی است.

قانون ثبت علائم تجاری مصوب سال1386

         قانون ثبت علائم تجاری مصوب سال1386 

 

  

دانلود قانون ثبت علائم تجاری 

ماده ٣٠ 

علامت ، علامت جمعی و نام تجاری عبارتند از:

الف) علامت یعنی هر نشان قابل رؤیتی که بتواند کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.

ب) علامت جمعی یعنی هر نشان قابل رؤیتی که باعنوان علامت جمعی در اظهارنامه ثبت معرفی شود و بتواند مبدأ و یا هرگونه خصوصیات دیگر مانند کیفیت کالایاخدمات اشخاص حقیقی و حقوقی را که از این نشان تحت نظارت مالک علامت ثبت شده جمعی استفاده می کنند متمایز سازد.

ج) نام تجارتی یعنی اسم یا عنوانی که معرف و مشخص کننده شخص حقیقی یا حقوقی باشد.

 

ماده ٣١ 

حق استفاده انحصاری از یک علامت به کسی اختصاص دارد که آن علامت را طبق مقررات این قانون به ثبت رسانده باشد.

 

ماده ٣٢ 

علامت درموارد زیر قابل ثبت نیست :

الف) نتواند کالاها یا خدمات یک مؤسسه را از کالاها و خدمات مؤسسه دیگر متمایز سازد.

ب) خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی یا اخلاق حسنه باشد.

ج) مراکز تجاری یا عمومی را به ویژه درمورد مبدأ جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات آنها گمراه کند.

د) عین یا تقلید نشان نظامی ، پرچم ، یا سایر نشان های مملکتی یا نام یا نام اختصاری یا حروف اول یک نام یا نشان رسمی متعلق به کشور، سازمانهایبین الدولی یا سازمانهایی که تحت کنوانسیونهای بین المللی تأسیس شده اند، بوده یا موارد مذکور یکی از اجزاء آن علامت باشد، مگر آن که توسط مقامصلاحیت دار کشور مربوط یا سازمان ذی ربط اجازه استفاده از آن صادر شود.

ه) عین یا به طرز گمراه کننده ای شبیه یا ترجمه یک علامت یا نام تجاری باشد که برای همان کالاها یا خدمات مشابه متعلق به مؤسسه دیگری در ایرانمعروف است. 

و) عین یا شبیه آن قبلاً برای خدمات غیرمشابه ثبت و معروف شده باشد مشروط بر آن که عرفاً میان استفاده از علامت و مالک علامت معروف ارتباط وجود داشتهو ثبت آن به منافع مالک علامت قبلی لطمه وارد سازد.

ز) عین علامتی باشد که قبلاً به نام مالک دیگری ثبت شده و یا تاریخ تقاضای ثبت آن مقدم یا دارای حق تقدم برای همان کالا و خدمات و یا برای کالا و خدماتیاست که به لحاظ ارتباط و شباهت موجب فریب و گمراهی شود.

 

ماده ٣٣

اظهارنامه ثبت علامت به همراه نمونه علامت وفهرست کالاها یا خدماتی که ثبت علامت برای آنها درخواست شده و براساس طبقه بندی قابل اجراء یا طبقهبندی بین المللی باشد، به اداره مالکیت صنعتی تسلیم می شود. پرداخت هزینه های ثبت علامت بر عهده متقاضی است .

 

ماده ٣٤ 

درصورتی که اظهارنامه دربردارنده ادعای حق تقدم به شرح مذکور در کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی باشد که توسط متقاضی یا سلف او در هرکشور عضو کنوانسیون تقاضا شده است، طبق مفاد ماده ( 9) این قانون رفتار می شود.

 

ماده ٣٥ 

متقاضی می تواند تا زمانی که اظهارنامه او هنوز ثبت نشده ، آن را مسترد کند.

 

ماده ٣٦ 

اداره مالکیت صنعتی ، اظهارنامه را ازلحاظ انطباق با شرایط و مقررات مندرج در این قانون بررسی و درصورتی که علامت را قابل ثبت بداند، اجازه انتشار آگهیمربوط به آن را صادر می کند.

 

ماده ٣٧ 

هر ذی نفع می تواند حداکثر تا سی روز از تاریخ انتشار آگهی ، اعتراض خود را مبنی بر عدم رعایت مفاد بند (الف ) ماده ( 30 ) و ماده ( 32 ) این قانون به ادارهمالکیت صنعتی تسلیم نماید. دراین صورت :

1- اداره مالکیت صنعتی رونوشت اعتراض نامه را به متقاضی ابلاغ کرده و بیست روز به او مهلت می دهد تا نظر خود را اعلام کند. متقاضی درصورت تأکید برتقاضای خود یادداشت متقابلی را به همراه استدلال مربوط به اداره مذکور می فرستد.

درغیر این صورت اظهارنامه وی مسترد شده تلقی خواهد شد.

2- اگر متقاضی یادداشت متقابلی بفرستد، اداره مالکیت صنعتی رونوشت آن را دراختیار معترض قرار می دهد و با درنظر گرفتن نظرات طرفین و مواد این قانونتصمیم می گیرد که علامت را ثبت و یا آن را رد کند.

 

ماده ٣٨ 

پس از انتشار آگهی اظهارنامه و تا زمان ثبت علامت ، متقاضی از امتیازات و حقوقی برخوردار است که درصورت ثبت برخوردار خواهد بود. با این حال هرگاه بهوسیله متقاضی ثبت درباره عملی که پس از آگهی اظهارنامه انجام شده ، دعوایی مطرح شود و خوانده ثابت کند که در زمان انجام عمل ، علامت، قانوناً قابل ثبتنبوده است ، به دفاع خوانده رسیدگی و درمورد ثبت یا عدم ثبت علامت تصمیم مقتضی اتخاذ می شود.

 

ماده ٣٩ 

هرگاه اداره مالکیت صنعتی تشخیص دهد که شرایط مندرج در این قانون رعایت شده است علامت را ثبت کرده و آگهی مربوط به ثبت آن را منتشر و گواهینامهثبت را به نام متقاضی صادر می نماید.

 

ماده ٤٠ 

حقوق ناشی از ثبت علامت ، مدت اعتبار و تمدید آن به شرح زیر است :

الف) استفاده از هر علامت که در ایران ثبت شده باشد، توسط هر شخص غیراز مالک علامت ، مشروط به موافقت مالک آن می باشد.

ب) مالک علامت ثبت شده می تواند علیه هر شخصی که بدون موافقت وی از علامت استفاده کند و یا شخصی که مرتکب عملی شود که عادتاً منتهی به تجاوزبه حقوق ناشی از ثبت علامت گردد، در دادگاه اقامه دعوی نماید. این حقوق شامل موارد استفاده از علامت یمی شود که شبیه علامت ثبت شده است واستفاده از آن برای کالا یاخدمات مشابه ، موجب گمراهی عموم می گردد.

ج) حقوق ناشی از ثبت علامت ، اقدامات مربوط به کالاها و خدماتی را که توسط مالک علامت یا با موافقت او به کشور وارد و در بازار ایران عرضه می گردد، شاملنمی شود.

د) مدت اعتبار ثبت علامت ده سال از تاریخ تسلیم اظهارنامه ثبت آن می باشد. این مدت با درخواست مالک آن برای دوره های متوالی ده ساله با پرداخت هزینهمقرر، قابل تمدید است . یک مهلت ارفاقی شش ماهه که از پایان دوره شروع می شود، برای پرداخت هزینه تمدید، با پرداخت جریمه تأخیر، درنظر گرفته میشود.

 

ماده ٤١ 

هر ذی نفع می تواند از دادگاه ابطال ثبت علامت را درخواست نماید. دراین صورت باید ثابت کند مفاد بند (الف ) ماده(30) و ماده (32 ) این قانون رعایت نشدهاست .

ابطال ثبت یک علامت از تاریخ ثبت آن مؤثر است و آگهی مربوط به آن نیز دراولین فرصت ممکن منتشر می شود. هر ذی نفع که ثابت کند که مالک علامت ثبتشده شخصاً یا به وسیله شخصی که از طرف او مجاز بوده است ، آن علامت را حداقل به مدت سه سال کامل از تاریخ ثبت تا یک ماه قبل از تاریخ درخواست ذی نفع استفاده نکرده است، می تواند لغو آن را از دادگاه تقاضا کند. درصورتی که ثابت شود قوه قهریه مانع استفاده از علامت شده است ، ثبت علامت لغو نمیشود.

 

ماده ٤٢ 

با رعایت این ماده و ماده ( 43 )، مواد ( 31 ) تا ( 41 ) این قانون درمورد علائم جمعی نیز قابل اعمال است . در اظهارنامه ثبت علامت جمعی ، ضمن اشاره بهجمعی بودن علامت ، نسخه ای از ضوابط و شرایط استفاده از آن نیز ضمیمه می شود. مالک علامت جمعی ثبت شده ، باید اداره مالکیت صنعتی را از هرگونهتغییر در ضوابط و شرایط مذکور در صدر این ماده مطلع کند.

 

ماده ٤٣ 

علاوه بر موجبات ابطال مذکور در ماده ( 41 )، هرگاه خواهان ثابت کند که مالک علامت ثبت شده از آن به تنهایی و یا برخلاف ضوابط مندرج در ذیل ماده( 42 ) از آناستفاده کرده و یا اجازه استفاده از آن را صادر می کند یا به نحوی از علامت جمعی استفاده کند یا اجازه استفاده از آن را بدهد که موجب فریب مراکز تجاری یاعمومی نسبت به مبدأ و یا هرخصوصیت مشترک دیگر کالا و خدمات مربوط گردد، دادگاه علامت جمعی را باطل می کند.

 

ماده ٤٤ 

قرارداد اجازه بهره برداری از ثبت یا اظهارنامه ثبت علامت باید به طور مؤثر کنترل اجازه دهنده بر کیفیت و مرغوبیت کالا و ارائه خدمات توسط استفاده کننده را دربرداشته باشد. درغیر این صورت یا درصورتی که کنترل به طور مؤثر انجام نگیرد، قرارداد اجازه بهره برداری فاقد اعتبار خواهد بود.

 

ماده ٤٥ 

ثبت علامت جمعی یا اظهارنامه آن نمی تواند موضوع قرارداد اجازه بهره برداری باشد.

 

ماده ٤٦ 

اسم یا عنوانی که ماهیت یا طریقه استفاده از آن برخلاف موازین شرعی یا نظم عمومی یا اخلاق حسنه باشد و یا موجبات فریب مراکز تجاری یا عمومی رانسبت به ماهیت مؤسس های فراهم کند که اسم یا عنوان معرف آن است ، نمی تواند به عنوان یک نام تجارتی به کار رود.

 

ماده ٤٧  

با رعایت قوانین و مقررات ثبت اجباری نامهای تجارتی ، این قبیل نامها حتی بدون ثبت، در برابر عمل خلاف قانون اشخاص ثالث حمایت می شوند.

هرگونه استفاده از نام تجارتی توسط اشخاص ثالث، به صورت نام تجارتی یا علامت یا علامت جمعی ، یا هرگونه استفاده از آنها که عرفاً باعث فریب عموم شود،غیرقانونی تلقی می شود.