علامت تجاری و استفاده نکردن از آن

علامت تجاری و استفاده نکردن از آن

عدم استفاده از علامت تجاری و یا قطع استفاده از آن در مدتی که عرفا قطع استعمال مصداق پیدا کند، موجب

 سقوط و زوال مالکیت آن است. در واقع این حق به علت قطع استعمال، بلاصاحب یا بلامالک خواهد شد. با زوال امتیاز ناشی از نام تجاری اشخاص ثالث می توانند به عنوان نام بازرگانی از این نام استفاده کنند. بنابراین تجار یا موسسات تجاری باید برای جلوگیری از سقوط حق نام بازرگانی آنان و حفاظت از آن تلاش لازم به عمل آورند؛ زیرا ممکن است غیر ارادی این حق ساقط شود.

برای اطلاعات بیشتر می توانید روی دو لینک زیر کلیک کنید. 

عدم استفاده از علامت تجاری

استفاده از علامت تجاری

عدم استعمال از علامت تجاری

نام تجاری

 

نام تجاری

یکی از انواع موضوع حق مالکیت صنعتی نام تجاری است.

لازم دانسته شود نام تجاری چیست، خصوصیات، خواص و آثار حقوقی آن کدام است؟

برای ورود در بحث نام تجاری بدوا باید نسبت به آن شناخت پیدا کرد و برای شناخت آن و متمایز ساختن این عنوان از عناوین دیگر نیاز است که نام تجارتی تعریف شود.

برای دانستن تمامی این مبحث های حقوقی روی عنوان های زیر کلیک کنید تا به صفحه مورد نظر منتقل شوید.

1-تعریف نام تجاری

2- خصوصیات نام تجاری

3-چگونگی انتخاب نام تجاری

4- ماهیت حقوقی نام تجاری

5- شرایط اساسی صحت نام تجاری

6- سقوط حق مالکیت علامت تجاری

7- بهره برداری از نام تجاری و آثار آن

8- حمایت از نام تجاری

ثبت علامت تجاری و موافقتنامه مادرید

ثبت علامت تجاری و موافقتنامه مادرید

اظهارنامه برای ثبت علامت که اظهارنامه بین المللی نامیده می شود توسط درخواست کننده به کشور مبدا تسلیم می گردد. درخواست کننده باید تبعه کشوری باشد که طرف موافقتنامه مادرید است و باید شخص حقیقی یا حقوقی باشد که اقامتگاه یا مقر حقیقی و موثر صنعتی یا تجاری در چنان کشوری داشته باشد. به عبارت دیگر علامتی که ثبت بین المللی آن مورد نظر است ابتدا باید در سطح ملی توسط اداره ثبت علائم کشور مبدا درخواست کننده به ثبت رسانیده شود.

 

 

کشور مبدا باید دارای شرایط زیر باشد:

1-    یک کشور طرف موافقتنامه مادرید باشد که متقاضی ثبت بین المللی علائم تجاری در آن یک مقر حقیقی و موثر صنعتی یا تجاری دارد. 

2-    اگر وی هیچ مقر حقیقی و موثر صنعتی و تجاری در چنان کشوری نداشته باشد کشور طرف موافقتنامه مادرید که اقامتگاه درخواست کننده در آن است کشور مبدا خواهد بود. 

3-    اگر درخواست کننده فاقد یک مقر حقیقی و موثر صنعتی یا تجاری باشد و اقامتگاهی هم در آن کشور نداشته باشد در این صورت کشور طرف موافقتنامه مادرید که درخواست کننده تبعه آن است کشور مبدا خواهد بود.

خلاصه اینکه کشور مبدا که اظهارنامه ثبت بین المللی باید بر اساس ثبت علامت تجاری در آن کشور صورت گیرد، کشوری است که درخواست کننده تبعه آن است یا دارای یک مقر حقیقی و موثر صنعتی و تجاری در چنان کشوری است یا اقامتگاه وی در آن کشور قرار دارد. بنابراین اگر متقاضی ثبت بین المللی علامت تجاری دارای چنان ارتباطی با یکی از کشور های عضو موافقتنامه مادرید نباشد نمی تواند از مزایای این سیستم برای ثبت علامت خود در سطوح بین المللی استفاده و اقدام کند. به عبارت دیگر ثبت بین المللی علامت تجاری در قالب نظام مادرید توسط شخص حقیقی یا حقوقی که از طریق مقر حقیقی و موثر صنعتی یا تجاری، اقامتگاه یا تابعیت با یکی از کشورهای عضو موافقتنامه مادرید ارتباط نداشته باشد امکان پذیر نیست.به هر حال در چنین شرایطی متقاضی ثبت بین المللی علامت تجاری ناگریز است که خارج از نظام مادرید اقدام به ثبت علامت خود نماید. 

چه اعمالی علامت تجاری را باطل می کند؟

ثبت علائم تجاری و سقوط حق مالکیت آن 

طرق مختلف ساقط شود. از جمله اسباب سقوط حق مزبور عبارتند از :

1- عدم استعمال اسم تجاری 
عدم استعمال  اسم تجاری یا قطع استعمال مصداق پیدا کند، موجب سقوط و زوال مالکیت آن است. در واقع این حق به علت قطع استعمال، بلا صاحب یا بلا مالک خواهد شد. با زوال امتیاز ناشی از نام تجاری اشخاص ثالث می توانند به عنوان نام بازرگانی از این نام استفاده کنند. بنابراین تجار یا موسسات تجاری باید برای جلوگیری از سقوط حق نام بازرگانی آنان و حفاطت از آن تلاش لام به عمل آورند؛ زیرا ممکن است غیر ارادی این حق ساقط شود.

2- اعراض از حق 
اعراض عبارت از انصراف یا چشم پوشیدن صاحب حق مالی و مالک  از حقوق مالی یا اموال خود است. اعراض یک عمل حقوقی یک جانبه یا ایقاع است بنابرراین نیاز به قصد انشاء دارد با این ترتیب افراد فاقد اهلیت قانونی صلاحیت اعراض حق مالی یا مالکیت خود را ندارند.
اعراض از حق نام بازرگانی باید صریح یا ضمنی ولی فاقد ابهام بوده و از روی قصد و اراده صورت گرفته باشد. به طور مثال اگر تاجری نام تجاری دیگری غیر از نام قبلی برای فعالیت تجاری خود یا موسسه تجاری خود انتخاب کند، به مفهوم  اعراض از حق محسوب می شود و فاقد ابهام است. اما نادیده گرفتن استفاده از افراد ثالث از نام تجاری یا اعتراض نکردن به آنان، اعراض از حق نبوده و موجب سقوط حق نیست.

3- عدم تجدید ثبت نام تجاری 
طبق ماده 579 قانون تجارت ایران چنانچه نام بازرگانی به ثبت رسیده باشد، مدت اعتبار آن از تاریخ ثبت پنج سال است ولی در زمینه تجدید آن و نتیجه عدم تجدید ثبت حکمی وجود ندارد که وضع مقررات کامل در زمینه اسم تجاری و حقوق و آثار آن در نظام حقوق ایران ضروری است. اصولا مدت اعتبار نام بازرگانی در صورتی قابل طرح است که نام بازرگانی الزاما یا اختیارا به ثبت رسیده باشد ولی اگر تجدید ثبت آن مدتی نسبتا طولانی اقدام لازم به عمل نیاید، اماره اعراض از حق نسبت به نام بازرگانی محسوب خواهد شد مگر این که نص خاصی بر خلاف آن وجود داشته باشد.

 

 

 

بخش دوم:علامت تجاری و نقض آن

 

بخش دوم:علامت تجاری و نقض آن

با توجه به قوانین و مقررات کشور ها که در رابطه با علائم تجاری وجود دارد می توان انواع نقض علامت تجاری را  که تقریبا در همه کشورها از الگوی مشابهی پیروی می کند به شرح زیر ذکر کرد:

1-    نقض بر اساس یکسان بودن علامت تجاری

 

 

2-    علامت یکسان و کالاها و خدمات مشابه
در نقض بر اساس یکسان بودن علامت تجاری علامت خوانده با علامت خواهان یکسان بود و برای کالاها و خدمات یکسان نیز به کار رفته بود که در این فرض همانطور گمراهی مصرف کننده مفروض است و خواهان دعوی نقض صرفا باید دلایلی در رابطه با یکسان بودن علامت و همچنین یکسان بودن کالاها و خدمات ارائه می داد و نیاز به اثبات گمراهی مصرف کنندگان نبود. در این فرض علامت خوانده و خواهان یکسان است لیکن بر خلاف فرض قبلی این علامت یکسان در مورد کالاها و خدماتی بکار رفته است که مشابه کالاها و خدمات خواهان است. 
در بند (1) مده 16 موافقتنام تریپس صریحا به این نوع نقض اشاره شده است. 
بموجب این بند، مالک علامت تجاری ثبت شده حق انحصاری برای ممانعت تمام اشخاص ثالثی را خواهد داشت که بدون کسب موافقت مالک، در جریان تجارت از علائم یکسان یا مشابه برای کالاها یا خدمات یکسان یا مشابهی که این علامت تجاری در خصوص آن به ثبت رسیده است، استفاده می کنند مشروط بر این که چنین استفاده ای احتمالا به سردرگمی منجر شود. 
آنچه در این فرض می تواند برای محاکم ایجاد اشکال کند احراز شباهت بین کالاها و خدمات است. به عبارت دیگربرای احراز نقض از سوی محاکم باید اثبات شود که خوانده از علامت خواهان برای کالاها و خدماتی استفاده کرده است که شباهت با کالاها و خدمات خواهان دارد. برای تشخیص و احراز این شباهت در قوانین ملی کشورها ملاک یا ملاک هایی ارائه شده است که مهم ترین آنها به شرح زیر است:
1-    آیا بین نحوه استعمال دو کالا شباهت وجود دارد؟ آیا کالاهای مزبور را می توان به جای یکدیگر استفاده کرد؟
2-    آیا مصرف کنندگان دو کالا دارای شباهت هستند و به گروه یا طبقه اجتماعی یا صنف خاص تعلق دارند؟
3-    آیا جنس دو کالا یا ماهیت خدمات ارائه شده دارای شباهت است؟
4-    آیا روش ها و کانال های تجاری‌ای که از طریق آنها کالاها یا خدمات به بازار عرضه می شوند دارای شباهت با یکدیگر هستند؟
5-    آیا بین دو بنگاه تولید کننده یا عرضا کننده مورد نظر در خصوص ارائه کالاها یا خدمات خود رقابت وجود دارد؟
6-    آیا دو کالای مورد نظر معمولا در کنار یکدیگر (بخصوص در فروشگاهایی که به صورت سلف سرویس خرید صورت میگیرد) به مشتری عرضه می شوند یا به تنهایی؟
7-    توجه به مبدا کالا
بطور خلاصه برای احراز مشابهت بین کالاها و خدمات موضوعات مختلفی می توانند مداخله داشته باشند که مهمترین آن ها عبارتند از کاربدهای کالاها یا خدمات، استفاده کننددگان کالاها یا خدماتف ماهیت فیزیکی وظاهری کالاها یا خدمات، کانال های تجاری که کالاها و خمات از طریق آنها به بازار راه پیدا می کنند، در مورد کالاهایی که در سوپر مارکت ها به فروش می رسند اینکه آیا در یک قفسه یافت می شوند یا در قفسه های متعدد و اینکه کالاها و خدمات مربوط تا چه حد با یکدیگر رقابت می کنند. 

 

3-    علامت مشابه و کالاها و خدمات یکسان و مشابه
4-    علامت یکسان یا مشابه و کالا یا خدمات غیر مشابه

 

علامت تجاری و نقض آن

علامت تجاری و نقض آن

با توجه به قوانین و مقررات کشور ها که در رابطه با علائم تجاری وجود دارد می توان انواع نقض علامت تجاری را  که تقریبا در همه کشورها از الگوی مشابهی پیروی می کند به شرح زیر ذکر کرد:

 

1-    نقض بر اساس یکسان بودن علامت تجاری
در این فرض مرتکب نقض، علامتی را مورداستفاده قرار داده است که یکسان با علامت ثبت شده خواهان است و در رابطه با کالاها و خدماتی آن علامت را بکار برده که یکسان با کالا و خدمات خواهان است. به عبارتی دیگر، علائم و کالاها و خدمات در این فرض یکسان است در این دعوی تنها چیزی که خواهان دعوی نقض باید اثبات کند این است که علامت مورد استفاده توسط خوانده، با علامت ثبت شده او یکسان بوده و خوانده آن علامت را برای کالاها و خدماتی به کار برده که یکسان با کالا و خدمات خواهان است. 
با توجه به مراتب فوق روشن است که در مواردی که خوانده از علامت یکسان برای کالاها و خدمات یکسان استفاده می کند، احتمال سردرگمی یا گمراهی مصرف کنندگان مفروض خواهد بود و نیاز به اثبات آن از سوی خواهان نمی باشد. 

در بند(1) ماده 16 موافقتنامه تریپس در خصوص مورد آمده است:

در فرضی که استعمال علامت یکسان برای کالاها یا خدمات یکسان، صورت می پذیرد احتمال گواهی (مصرف کنندگان در خصوص مبدا کالاها یا خدمات) مفروض می باشد. بدیهی است که در این فرض دادگاه ها برای تشخیص این نوع نقض با مشکلی روبه رو نخواهند بود و به راحتی می توانند با استناد به ادعای خواهان و احراز یکسانی علامت مورد استفاده خوانده با خواهان و همچنین همانند بودن کالاها و خدمات مبادرت به صدور حکم مناسب و مقتضی نمایند.    
در یکی از دعاوی خواهان نام "تریت" را برای سس و شربت و دسر به ثبت رسانیه بود. خوانده دست به تولید خمیر شیرینی با عنوان تافی "تریت رابرتسون" زده بود که با مرباها و دیگر خمیرها و ژله ها و بویژه با خمیرهای شکلاتی رقابت می کرد. دادگاه می بایستی در این خصوص اتخاذ تصمیم نمایند که آیا خوانده از علامت یکسانی استفاده کرده است یا خیر. دادگاه به این نتیجه رسید که این استفاده صورت گرفته است چرا که واژه "تریت" بر روی محصول رابرتسون، در معرض همگان بود. 
در دعوی دیگر که از محاکم فرانسوی به دادگاه اروپایی ارجاع شده بود علامت تجاری ثبت شده خواهان کلمه "آرتور" با یک دست خط فانتزی بود. آرم خوانده نیز عبارت "آرتور و فلیسی" به صورت طرح بود. در صورتی که استدلال قاضی در پرونده قبلی اعمال می شد، این علائم می بایستی یکسان تلقی شوند.مع الوصف نظر دادگاه اروپایی این بود که علامت، تنها در صورتی می تواند با یک علامت تجاری ثبت شده یکسان باشد که بدون هرگونه جرح و تعدیل یا اضافه نمودن، از تمامی عناصر و اجزا علامت تجاری ثبت شده کپی برداری شده باشد یا در یک نگاه کلی، دارای تفاوت های آنچنان بی اهمیتی باشد که از سوی یکمصرف کننده معمولی مورد توجه قرار نگیرد و نتیجتا دادگاه یاد شده دو علامت را یکسان ندانست. 
بدنبال راهنمایی فوق، دادگاه تجدید نظر انگلیس در یک دعوی دیگری نظر داد که عنوان "اطلاعات بازرگانی رید" با عنوان تنهای "رید" یکسان نیست. 
تشخیص اینکه آیا کالاها یا خدمات یکسان هستند یا خیر معمولا آسانتر است به عنوان مثال در دعوای "برتیش شوگر"، ادعای خواهان مبنی بر این‌که خوانده از علامت مربوط بر روی سس یا شربت یا دسری استفاده می کرده که علامت متعلق به خواهان برای آن به ثبت رسیده است، به این دلیل که در پشت بسته مربا، خوانده اظهار داشته بود که تافی تریت با دسر قابل مصرف است رد شد. 
در مورد خدمات وضعیت نسبت به کالاها پیچیده تر است زیرا که غالبا در مشخصات علامت تجاری، خدمات با دقت بسیار کمتری در مقایسه با کالاها تعریف می شوند. با توجه به این نتکته دادگاه ها اظهار نظر کرده اندکه مشخصات فنی خدمات باید به نحوی دقیق و مضیق مورد بررسی قرار گیرد. بطور نمونه در یکی از پرونده ها دادگاه چنین اظهارنظر نموده که خوانده که ارائه کننده خدمات اینترنتی بود با ارائه صفحات شبکه که در آنها مشتریان بتوانند محصولات خود را عرضه خدمات تبلیغاتی و آگهی نپرداخته است. 
در دعوای دیگری نیز یک سایت مشاغ اینترنتی پیچیده " دفتر خدمات استخدامی" شناخته نشد چرا که این سایت عملا کارفرمایان و مستخدمین را با یکدیگر مرتبط نساخته بود. 
در قانون مصوب 1386 و بموجب مواد 32 و 40 آن، استفاده از علامتی که در ایارن به ثبت رسیده است، باید با اجازه مالک علامت باشد و مالک علامت ثبت شده می تواند علیه هر شخصی که بدون موافقت وی  از علامت استفاده کند یا شخصی که مرتکب عملی شود که عادتا منتهی به تجاوز به حقوق ناشی از ثبت دادگاه گردد،در دادگاه اقامه دعوی کند. 

2-    علامت یکسان و کالاها و خدمات مشابه
3-    علامت مشابه و کالاها و خدمات یکسان و مشابه
4-    علامت یکسان یا مشابه و کالا یا خدمات غیر مشابه

 

ادامه دارد....

 

ضرورت ثبت علامت تجاری

ضرورت ثبت علامت تجاری

اگرچه در بعضی از نظام های ملی ثبت علامت تجاری اجباری نیست و حمایت از علامت تجاری از طریق استفاده نیز امکان پذیر نیز می باشد لیکن در هر حال ثبت علامت حتی در مواردی که علامت تجاری را بتوان از طریق استفاده ی مستمر نیز حمایت کرد اصلح تشخیص داده می شود زیرا ثبت علامت تجاری حمایت بیشتری را برای علامت ثبت شده تامین و تضمین خواهد کرد بویژه در مواردی که بین علامت تجاری ثبت شده با علامت یکسان یا علامتی که به طور گمراه کننده مشابه است تعارض بوجود آید.

 

ثبت علامت تجاری حسب قوانین و مقررات مربوط، به مالک آن علامت، اعم از شخص حقیقی یا حقوقی حق انحصاری می دهد که به موجب آن می تواند از عرضه کالاهای یکسان یا مشابه توسط اشخاص ثالث تحت علائم تجاری که عین یا به طریق گمراه کننده ای مشابه علامت تجاری آنهاست جلوگیری کند. اگر علامت تجاری اشخاص ثبت نشود، اشخاص رقیب، از همان علامت یا علامتی که شباهت آن با علامت آن ها به اندازه ای است که موجب گمراهی خواهد شد برای همان کالا یا کالاهای مشابه استفاده خواهند کرد و در نتیجه سرمایه گذاری اشخاص در بازاریابی یک محصول ممکن است به هدر رود.
همچنین اگر یکی از رقیبان صاحبان علامت از علامت تجاری یکسان یا مشابه علامت تجاری آن ها استفاده کند ممکن مشتریان تصور کنند آن محصول متعلق به شرکت آن هاست و در نتیجه کالای رقیب آن ها را خریداری کنند این اقدام نه تنها سود شرکت آن ها را کاهش خواهد داد و مشتریان آن ها را گمراه خواهد کرد بلکه به شهرت و وجهه شرک آن ها نیز آسیب خواهد زد خصوصا اگر محصول و کالای رقیب فاقد کیفیت باشد. به عبارت دیگر اگر علامت تجاری ثبت شده به صورت تضمین اصالت عمل عمل می کند. تضمین عبارت است از اینکه وقتی عضوی از جامعه علامت تجاری ثبت شده را در ارتباط با کالا ها و یا خدمات خاص ملاحظه می نماید می تواند مطمئن شود که کالاها یا خدمات مورد نظر متعلق به دارنده علامت ثبت شده یا کسی است که تحت کنترل و نظارت او عمل می کند. نکته اساسی، ایجاد اطمینان از ای امر است که جامعه فریب نخورد. با توجه به ازش علائم تجاری و اهمیتی که یک علامت تجاری ممکن است در تعیین میزان موفیت یک محصول بازار داشته باشد ثبت علامت در بازارهای هدف بسیار ضروری می رسد.
بعلاوه تفویض اجازه استفاده از یک علامت تجاری ثبت شده به شرکت های ثالث بسیار آسان تر از اعطای اجازه استفاده نسبت به یک علامت تجاری ثبت نشده است و در تنیجه با تفویض اجازه می توان منبع درآمد بیشتری را برای شرکت صاحب علامت ثبت شده به وجود آورد و یا اساس و مبنای تنظیم و انعقاد یک قرارداد اعطای نمایندگی فروش باشد. مضافا اینکه چنانچه یک علامت تجاری ثبت شده در میان مشتریان اط شهرت خوبی برخوردار باشد ممکن است به منطور دریافت منابع مالی یا وام از موسسات مالی استفاده شود که این امر به طور فزاینده ای می تواند موجب موفقیت کسب و کار شود. از جمله مزایای دیگر ثبت علامت تجاری این است که ثبت علامت تجاری عموما حل و فصل اختلافات حقوقی نسبت به علامت را آسانتر و ارزانتر خواهد کرد و صاحب علامت تجاری ثبت شده در طرح دعوی و دفاع د رموقعیت برتری قرار می گیرد. بویژه اینکه با ثبت علامت تجاری، صاحب علامت در صورت نقض حقوق انحصاری می تواند مبادرت به طرح دعوی نقض کند که در مقایسه با طرح دعوای دیگر از قبیل تقلب در عرضه کالا کم هزینه تر و مطمئن تر است.
با توجه به مزایای ثبت علامت تجاری که به اهم آن ها به شرح فوق اشاره شد باید گفت علیرغم اهمیت ثبت علامت و با اینکه اکثر صاحبان کسب و کار به اهمیت علامت تجاری ثبت شده برای تمیز دادن محصولاتشان از محصولات رقبا واقفند لیکن همه آن ها به اهمیت حمایت از علائم تجاری از طریق ثبت واقف نیستند و آن را درک نکرده اند.
اهمیت ثبت علامت به اندازه ای است که تجار عاقبا اندیش باید قبل از شروع به استفاده از علامت خود آن را به ثبت برسانند یا لااقل به دنبال ثبت آن باشند.
با توجه به ماده31 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری حق استفاده انحصاری از یک علامت به کسی اختصاص دارد که آن علامت را طبق مقررات این قانون به ثبت رسانده باشد.
با توجه به به ماده یاد شده، قانونگذر سال 1386 برخلاف قانون 1310 اهمیت خاصی برای ثبت علامت قائل شده و تقریبا از مواضع قبلی خود در قانون 1310 راجع به اهمبت و اعتبار دادن به استفاده مستمر عدول کرده است. این موضع قانونگذار با توجه به اهمیتی که برای ثبت علامت در نطام های ملی و بین المللی قائل هستیم، ثابل دفاع به نظر می سدو مبادی ذی ربط باید با استفاده از رابطه با اهمیت ثبت علامت ارتقاء دهند. 

فروش نام تجاری یا برند

 

فروش نام تجاری یا برند 

اسامی تجاری یا برند یکی دیگر از مفاهیم مالکیت صنعتی است . به طورکلی نام تجاری یا بازرگانی عبارت است از اسم یا نشانه ای که بنگاه تجارتی را مشخص می کند . به عبارت دیگر شرکت ها علاوه بر دارا بودن علائم تجاری که کالاها و خدمات آنها را از رقیبانشان متمایز می سازد می توانند دارای نام تجارتی نیز باشند . نام تجارتی برای جدا کردن یک شرکت از دیگری به کار می رود .

 

با توجه به تعریف فوق و نقشی که نام های تجاری باید در جدایی یک بنگاه از بنگاه دیگر داشته باشند روشن است که نام تجاری همانند علائم تجاری باید دارای قدرت تمایز بین علائم شرکت ها را داشته باشد همچنین موجب گمراهی مخاطبان را فراهم نیاورد . 
همانطور که می دانید ثبت یک علامت یا نام تجاری الزامی نیست اما ثبت آن به صاحب آن حق انحصاری جلوگیری از استفاده غیر مجاز از علامت تجاری را می دهد . 
چون اسم تجاری و علامت تجاری نسبت به یکدیگر متفاوت هستند و باید فرق بین ثبت علامت تجاری و ثبت نام تجاری را دانست .
درنهایت صاحب یک نام تجارتی می تواند این نام را کلا به دیگری واگذار کند. 

ثبت علامت تجاری

ثبت علامت تجاری

 

در اصطلاح علامت یعنی هر نشانی که بتواند کالاها یا خمات شخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.

 

 

اصطلاح علامت اغلب در کنار و همراه با واژه ها و اصطلاحات دیگری مانند صنعتی، تجاری، خدماتی، کارخانه و ... بکار رود.

ثبت علامت تجاری حسب قوانین و مقررات مربوط، به مالک آن علامت، اعم از شخص حقیقی یا حقوقی حق انحصاری می دهد که به موجب آن می تواند از عرضه کالاهای یکسان یا مشابه توسط اشخاص ثالث تحت علائم تجاری که عین یا به طریق گمراه کننده ای مشابه علامت تجاری آنهاست جلوگیری کند. اگر علامت تجاری اشخاص ثبت نشود، اشخاص رقیب، از همان علامت یا علامتی که شباهت آن با علامت آن ها به اندازه ای است که موجب گمراهی خواهد شد برای همان کالا یا کالاهای مشابه استفاده خواهند کرد و در نتیجه سرمایه گذاری اشخاص در بازاریابی یک محصول ممکن است به هدر رود.

وظیفه و نقش یک علامت تجاری این است که مصرف کنندگان را قادر می سازند محصول یک شرکت خاصی را شناسایی کنند و آنرا از عین یا مشابه محصولات رقیبان تشخیص دهند. 

برای ثبت بین المللی علائم تجاری با توجه به ماده 2 پروتکل مادرید ، در مواردی که تقاضانامه ثبت علامت تجاری به اداره یک طرف متعاهد تسلیم می شود یا علامتی در دفتر ثبت اداره یک طرف متعاهد ثبت می شود، شخصی که تقاضانامه یا این ثبت به نام اوست می تواند با رعایت مقررات این پروتکل، از طریق ثبت آن علامت تجاری در دفتر ثبت بین المللی سازمان جهانی مالکیت معنوی حمایت از علامت خود را در قلمرو طرف های متعاهد تحت شرایطی تضمین کند.

با توجه به ماده چهار پروتکل، از تاریخ ثبت علامت تجاری ... حمایت از علامت در هریک از طرف های متعاهد ذی مدخل به همان نحوی خواهد بود که در تسلیم علامت مزبور به طور مستقیم به اداره این طرف متعاهد وجود میداشت .

علامت تجاری

علامت تجاری 

علامت تجاری نشانه ای است که کالا و خدمات یک موسسه یا تولید کننده را از کالا و خدمات هم صنفان و رقبا متمایز و جدا می سازد.

 

علامت تجاری علامتی است که کالای تولیدی یک موسسه یا تولید کننده را از کالاهای مشابه متمایز می سازند و علامت خدماتی نیز علامتی است که خدمات یک موسسه را از خدمات هم صنفان و رقبا تمیز می دهد.
در موافقت نامه تریپس در تعریف علامت تجاری آمده است: هرگونه علامت یا ترکیبی از علائم که بتواند که بتواند کالاها یا خدمات یک فعالیت را از کالاها و یا خدمات فعالیت های دیگر متمایز گرداند علامت تجاری به شمار خواهد آمد.
قانون ایران هیچ گونه تعریفی از علامت تجاری ارائه نداده است و تنها به احصاء مصادیق آن پرداخته است .
در طرح تقدیمی به مجلس شورای اسلامی از علامت عریف شده است.
به موجب ماده 21 این طرح، علامت یعنی هر نشان محسوسی که بتواند کالاها (علامت تجاری) یا خدمات (علائم خدماتی) اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.
با توجه به مراتب فوق روشن است که علائم خدماتی دارای همان کارکرد های علائم تجاری هستند. تنها تفاوت بین آن ها این است که به جای محصولات (یا کالاها)، علائم خدماتی نسبت به خدمات اعمال می شوند.
نکته قابل ذکر این که در طرح تقدیمی به مجلس شورای اسلامی در تعریف علامت به قابل رویت بودن آن اشاره شده است. به عبارت دیگر، به موجب این تعریف، علامت باید قابل رویت باشد تا ثبت شود. بنابراین علائم نامرئی از قبیل علائم صوتی، علائم بویایی، علائم چشائی و ... از شمول تعریف فوق خارج هستند.
با توجه به تعریف فوق روشن است که علامت تجاری و خدماتی باید دارای ویژگی هایی باشد. یکی از این ویژگی ها این است که علامت باید تمیز دهنده کالا و خدمات یک شرکت از کالا و خدمات شرکت دیگر باشد زیرا اگر علامت دارای این ویژگی نباشد نمی توان مشتری را در انتخاب کالای دلخواه کمک کند. به عبارت دیگر علامت باید قابلیت تشخیص کالاها و خدمات را داشته باشد.
همچنین ویژگی دیگر علامت باید این باشد که علامت انتخابی نباید عموم یا مراکز تجاری را به ویژه در مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات انها گمراه کند به عبارت دیگر علامت انتخابی نباید جنبه گمراه کننده داشته باشد.
خلاصه اینکه علامت تجاری بایستی دو شرط را دارا باشد : جنبه مثبت که قابلیت تشخیص کالاها است. و جنبه منفی این که گمراه کننده نباشد.
در قسمتی از ماده 15 موافقتنامه تریپس آمده است: در مواردی که علائم ذاتا نمی توانند کالاها ی خدمات مربوط را متمایز گردانند، اعضاء ممکن است قابلیت ثبت را به تشخیص تمایز از طریق موارد استعلام مربوط سازند.
در طرح پیشنهادی به مجلس شورای اسلامی نیز این دو شرط به نحوی آمده است.
به موجب بند (2) ماده 22ف علامت در موارد زیر قابل ثبت نیست :
1-    اگر نتوانند کالاها یا خدمات یک موسسه را از کالاها و خدمات موسسات دیگر متمایز سازد.
2-    اگر احتمال داشته باشد که عموم یا مراکز تجاری را به ویژه در مورد مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات آن گمراه کند.